De geboorte van een kind kan wonderen doen. Plots ontdek je hoe kwetsbaar de mens is en hoe onderwijs en opvoeding kunnen helpen bij de vorming van onze gezamenlijke toekomst.

19 augustus 2012 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift, want toen beviel mijn echtgenote An Moerman van een flinke zoon tijdens de vroege ochtenduren. Wat een emotioneel genoegen om voor het eerst mama en papa te worden!
Welkom op de wereld Arthaud! En alle vingers en tenen aanwezig.
Check!

Een onvergetelijke gebeurtenis die mijn leven van de ene dag op de andere drastisch veranderde: het besef van bijkomende verantwoordelijkheid, reflectie over mijn eigen jeugdjaren, inschrijvingsperikelen etc. sijpelden langzaam maar gestaag binnen.
Ik zou en zal de beste ouder ter wereld worden! Met An aan mijn zijde kan Arthaud enkel maar met zijn‘poepke” in de boter gevallen zijn.

Vele vrienden die reeds het genoegen hebben gehad om ouder te worden hadden mij reeds verteld wat mij zo ongeveer te wachten stond. De administratieve formaliteiten zoals de aangifte bij de bevolkingsdiensten en de definitieve inschrijving in de crèche slorpten heel wat tijd op. Wat mij echter het meest opviel de eerste dagen was de slechte toestand van heel wat van onze smalle voetpaden in het Gentse zodat een wandeling met de babywagen vaak niet zo evident was en ik automatisch heel wat inspiratie opdeed om hieromtrent enkele pertinente vragen te stellen in de volgende gemeenteraden, ook naar minder validen toe. Terecht dat rolstoelgebruikers met regelmaat klagen! Hier een verkeersbord, daar een put in het voetpad of een losliggende tegel … Stof genoeg om in een volgende legislatuur mobiliteit eens te bekijken vanuit het perspectief van de voetpadgebruikers en de minder validen!

Als jonge vader en kandidaat gemeenteraadslid zijn het drukke tijden en heb ik een overvolle agenda. Maar de komst van Arthaud opende bij mij een extra paar ogen en ook dat is een bijkomende inspiratiebron. Meer dan ooit wens ik mij verder in te zetten voor een samenleving waar niet alleen kinderen, maar ook iedereen zijn talenten naar draagkracht en vermogen volledig kan ontplooien. Aan de lijve ondervind ik nu alvast hoe belangrijk mobiliteit, onderwijs en opvoeding zijn voor de toekomst van elk van ons en daar wens ik mij met uw steun ook in de volgende bestuursploeg verder voor in te zetten.