Gent mag dan wel de mooiste stad van Vlaanderen zijn.
Het is hoog tijd dat de Gentse beleidsmakers meer oog hebben voor een grondige herwaardering van de randgemeenten. Voor mij zijn onze Gentse randgemeenten alvast een prioriteit tijdens de campagne en de volgende bestuursperiode !

“Gent, Europa’s best bewaarde geheim!” titelde Lonely Planet in 2010.

Op mijn ronde doorheen de Gentse randgemeenten de afgelopen jaren viel het mij steeds op dat de lokale bevolking mij uitvoerig aansprak over hun onmiddellijke leefomgeving.
Zaken als de verkeersveiligheid: vb. Oostakker, aanleg zebrapad, het sluikstorten op straat, de degelijke informatievoorziening en meer van dat.
Zaken waar mensen echt van wakker liggen van zodra ze de huiselijke deur achter zich dichttrekken …

De ondertoon is dat de vele bewoners van onze randgemeenten zeker en vast fier zijn op hun Gentse binnenstad.
Daar is immers decennialang mooi werk geleverd om het centrum van Gent terecht op te waarderen en aantrekkelijker te maken.
Maar Gentenaars leven niet alleen in de kuip van Gent, de meesten wonen immers in de Gentse randgemeenten. Hoewel zij fier zijn op ‘hun kuip’, voelen velen zich tekort gedaan door de grootse en vaak mediagenieke projecten, waardoor er minder middelen beschikbaar blijven voor het relatief ogenschijnlijke ‘geklaag’ van inwoners over de lokale verkeersonveiligheid en dergelijke meer.

Gentse beleidsmakers dienen niet alleen oog te hebben voor de vele toeristen maar ook voor hun eigen inwoners.
Met andere woorden voor wat er leeft in de randgemeenten. ‘Weten welk vlees je buiten de kuip hebt’ zou ik het zo het gekende spreekwoord durven mismeesteren.
Goed, er zijn de door de stad georganiseerde buurtbewonersbijeenkomsten en hier en daar komt daar dan een speelpleintje uit, een verkeersbordje hier en daar, maar dit is geen structureel beleid dat de bestaande problemen ten gronde aanpakt.

Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld de verkeersproblematiek in de Tweekapellenstraat te Gentbrugge.
Een smalle straat, rampzalig wegdek, enkele richting voor doorgaand verkeer, parkeerstrook in de ene richting, bus tegen de richting in van het doorgaand verkeer, drukke schoolomgeving en een ziekenhuisuitgang, …. en dat alles voor een straat van pakweg 5 meter breed!
Onveiligheid troef en de buurtbewoners, jarenlang moegebeld en -geschreven, maakten er uit pure onmacht een filmpje van:

Allesbehalve een aangename straat om te leven! Dit zijn gewoonweg onrechtvaardige toestanden waartegen ik mij verzet en uitvoerig zal aankaarten in de gemeenteraad.

Mijn aanvoelen is dat de randgemeenten maar al te vaak broodkruimels krijgen maar geen echt brood. Daarom is voortaan een beleid nodig waarbij meer aandacht gaat naar onze randgemeenten!
Bijkomend ben ik ook van oordeel dat een stad als Gent zijn gewicht meer in de schaal moet werpen in Brussel, ook voor thema’s die niet binnen haar directe bevoegdheid vallen.
Mij maak je niet wijs dat als je Gent in de Lonely Planet krijgt, niet sneller werk kan gemaakt worden van een nieuwe zeesluis voor onze haven of een veilige verkeerssituatie in de Tweekappelenstraat.
Waar een wil is, is een weg! Ik wil alvast met jouw steun een grondige herwaardering van de randgemeenten hoog op de politieke agenda plaatsen tijdens de komende bestuursperiode.

1 september, een datum die in ieders geheugen willens-nillens gegrift staat.
Op één september kriebelt het altijd een beetje (hard) bij leerlingen, ouders en het onderwijzend personeel.

Sommige kinderen gaan voor het eerst naar de kindercrèche, kleutertuin of lagere school.
Hartverscheurende taferelen vallen die avond gegarandeerd op televisioneel gebied te aanschouwen. Ontroerend …

Aan iedereen die deze beelden te zien krijgt zou ik suggereren om mee te huilen. Niet enkel omwille van het feit dat kinderen hun traantjes uit scheidingsangst de vrije loop laten of omdat ouders beseffen dat hun spruit de babyfase ontgroeid is, maar wel omwille van het verplicht genieten van onderwijs.
Het klinkt voor velen wat tegenstrijdig: dat huilen van geluk omdat je verplicht wordt naar school te gaan. En doch, schoolplicht is een unieke kans die honderdduizenden kinderen in de wereld niet gegund is.
Wij zijn op dat vlak echt wel bevoorrecht. Onderwijs genieten is immers een fundamenteel voorrecht. Een maatschappelijke-economische investering die niet enkel zorgt voor de persoonlijke ontwikkeling, maar ook voor toekomstig maatschappelijk welzijn en welvaart.

Vroeger was een diploma secundair onderwijs meer dan voldoende.
Vandaag is dit een minimumvereiste. Komt daarbij dat in vele gezinnen beide ouders samen uit werken en dus minder tijd hebben voor de opvoeding van hun kroost zoals vroeger. Wat maakt dat onderwijs steeds meer een grotere maatschappelijke rol vervult.

Nu zijn er ook heel wat jongeren voor wie de schoolse carrière niet helemaal volgens plan verloopt, met soms schrijnende persoonlijke en maatschappelijke gevolgen. De oorzaak kan van velerlei aard zijn: onvoldoende motivatie, schrijnende gezinssituaties, taalachterstand … Als maatschappij – en wij als politici voorop- – is het onze taak steevast op zoek te gaan naar een benadering waarbij we alle kinderen alle kansen geven die zijzelf én de maatschappij verdienen.

Zo pleit Open VLD ervoor om de minimumleeftijd voor leerplicht op te trekken. (lees hier de Open VLD visie).
Het moet gezegd, dit wordt mede ingegeven als remedie om jongeren, die vanwege hun taalachterstand of familiale toestand, te weinig of geen kansen krijgen om het eerste leerjaar met succes aan te vatten. Niet alleen zorgt dit voorstel om mogelijke achterstanden preventief weg te werken, maar ook om kinderen zonder achterstand de mogelijkheid te geven om vooruit te lopen en zichzelf sneller te ontwikkelen.

Lees verder

Dat Gent een bruisende en creatieve stad is waar altijd iets te beleven valt, hoeft geen betoog. Een stad kan echter niet alleen daarop teren: een gezonde, leefbare stad waar het goed vertoeven is, heeft nood aan ondernemers en een ondernemingsvriendelijk klimaat.

Europa bevindt zich in zwaar onweer. Iedere dag horen we hoe hard de financiële crisis toeslaat in Griekenland, Spanje, Ierland of Portugal. In België kampen we met een achterstand inzake concurrentiekracht en komen de donkere wolken van de financiële crisis aan de horizon aanzetten. Dit heeft ongetwijfeld een effect op iedereen in de samenleving. Ook in Gent.

Toch beschikt Gent over unieke troeven om dit onweer te trotseren. De Gentse haven en een hoogstaand onderwijsaanbod zijn bijvoorbeeld troeven voor een ondernemende, creatieve en innoverende stad, nu en in de toekomst. Dat Gent een bruisende en creatieve stad is waar altijd iets te beleven valt, hoeft geen betoog. Een stad kan echter niet alleen daarop teren: een gezonde, leefbare stad waar het goed vertoeven is, heeft nood aan ondernemers en een ondernemingsvriendelijk beleid. Het starten van een eigen zaak en vervolgens het hart en de ziel erin leggen moet gestimuleerd worden door een ondersteunend beleid. En dit zeker niet alleen op nationaal of regionaal vlak, maar zeker ook op stadsniveau.

Ondertussen kan een stimulerend economisch beleid helpen om ondernemers en startende zelfstandigen te ondersteunen, zodat zij vanop de economische frontlinie kunnen bijdragen om welvaart en welzijn te creëren. Een ondernemingsvriendelijk beleid is dus cruciaal voor groei, niet de demagogische gratis bussen waar Steve Stevaert zo mee scoorde! Uitdelen is makkelijk, maar het moet van ergens komen …

Ikzelf ben hier als liberaal bijzonder mee begaan: kansen bieden aan elke inwoner van onze mooie stad is maar mogelijk indien er voldoende middelen ter beschikking zijn. Onder andere ondernemers en zelfstandigen zorgen hiervoor en verdienen dan ook de nodige aandacht en een beleid afgestemd op hun specifieke noden en problemen.

Zo is er onder impuls van mijn goede vriend Schepen Mathias De Clercq in de afgelopen legislatuur een ‘Ondersteuningspunt Ondernemers Gent” (OOG) (http://www.gent.be/eCache/THE/4/216.cmVjPTE3NTU4NQ.html) opgericht. Wat Gentinfo is voor de burger, is het OOG voor de Gentse ondernemers: één centraal aanspreekpunt waar ondernemers terecht kunnen voor advies en al hun vragen.

OOG moet ondernemers wegwijs maken doorheen alle stedelijke diensten en procedures. Ze worden dus niet langer van het kastje naar de muur gestuurd, maar kunnen terecht op één centraal aanspreekpunt bij de Stad Gent waar ze snel en efficiënt geholpen worden. Maar ook starters verdienen de nodige aandacht. Daarvoor werd een Startersbeleid uitgewerkt, via het zogenaamde starterscontract (http://www.durfondernemen.be/sites/durfondernemen.elis.ugent.be/files/StadGent.pdf). Dit is een overeenkomst van rechten en plichten. Zo verhoogt het starterscontract de slaagkansen van starters door financiële steun maar eist de stad Gent  anderzijds dat starters zich laten bijstaan door bijvoorbeeld een boekhouder, een businessplan opstellen en ervoor zorgen dat ze bijkomende opleidingen volgen. Via het starterscontract geeft de stad Gent aldus startende  zelfstandigen een duwtje in de rug. Voor dat nieuwe startersbeleid kwam de voorbije zes jaar een budget vrij van maar liefst 1,9 miljoen euro. Al meer dan 120 starterscontracten werden goedgekeurd en zelf droeg ik mijn steentje bij door twee bevriende startende ondernemers te wijzen op de ondersteuning die ze konden genieten vanuit onze stad.

In maart werden de Gentse ondernemers van 2012 verkozen. De ideale gelegenheid om onze Gentse ondernemers persoonlijk een hart onder de riem te steken en ze met volle kracht te ondersteunen.
Omdat ik het belang van lokaal ondernemerschap ten volle besef, was ik alvast  met veel plezier aanwezig op de uitreiking.

In de gemeenteraad hield ik ook volgende bevlogen tussenkomst :”De Stad verlaagt met dit unieke aanspreekpunt de administratieve last voor ondernemers. Het OOG zorgt ervoor dat ondernemers snel hun weg vinden in de stedelijke diensten, procedures en regelgeving. Deze kosten- en tijdsbesparing maakt van Gent een nog meer ondernemingsvriendelijke stad.”
Gent, een stad waar het goed wonen, leven en werken is. Daar blijf ik me, net als de voorbije 6 jaar, elke dag opnieuw voor inzetten.

Recent vernam ik dat De Lijn de intentie koestert om nieuwe ‘supertrams’ van maar liefst 42,6 meter lang te bestellen voor Gent. Ik meen dat dit een verkeerde beslissing is voor een stad als de onze. Ik reageerde dan ook prompt in het belang van de Gentenaar.

Mijn ongenoegen betreft twee domeinen. Vooreerst de keuze voor supertrams op zich. Vervolgens de houding van het bestuur van De Lijn, die deze beslissing op een wel heel wereldvreemde manier door de Gentse stropkelen ramt.

Goed, mobiliteit is uiterst belangrijk en is er nood aan een grotere (en frequentere) dienstverlening in Gent. Maar supertrams van 42,6 meter? Ik weet niet waar men die 42,6 meter lange trams wil gaan inzetten. De verbinding tussen Flanders Expo en het St.-Pietersstation lijkt me nog haalbaar omwille van de rechte verbinding. Maar wat is men met trams in de binnenstad waar straten soms niet eens 40 meter lang zijn? Wil men soms de aanpalende kruispunten blokkeren en zo in één beweging de gehele mobiliteit in de binnenstad? Dit lijkt me een recept voor straataderverkalking.

Als men een tram van 42 meter inzet, op hoeveel plaatsen zullen tramreizigers dan op-en afstappen? Ik hou mijn hart vast wanneer deze reizigers gehaast over het wegdek en fietspaden moeten om het voetpad te bereiken. En ik maar pleiten voor veilige oversteekplaatsen! (bvb in de Monkhovenstraat!)

Ook vanuit financieel oogpunt is dit een knap staaltje van kortetermijnbeleid. Zo zal men ongeveer 90% van de pas (!) heraanlegde op- en afstapplaatsen moeten heraanpassen, met alle schade en hinder voor omwonenden van dien. Om nog maar te zwijgen over de schade aan de huizen en de geluidshinder die een dergelijk massatransportmiddel met zich meebrengt. Die dubbele heraanleg kost handen vol geld, maar omwille van zogenaamde financiële redenen kan De Lijn in het weekend of ‘s avonds laat geen tram inleggen voor mensen die met de tram wensen terug te keren naar de randgemeenten van een avondje theater of stappen met vrienden!

Wat mij eigenlijk nog het meeste stoort aan deze gehele affaire, is de wijze waarop het bestuur van De Lijn handelt. Zonder zich ook maar te vergewissen van de haalbaarheid en wenselijkheid van dit initiatief komt deze aankondiging als een dictaat uit Mechelen neerdalen zonder enige vorm van overleg.

Dat er nood is aan een degelijk mobiliteitsplan waarbij openbaar vervoer een uiterst belangrijke rol speelt is uiteraard een gegeven, maar waar gaan we heen als er geen samenspraak en overleg is? Uiteindelijk heeft deze De Lijn-beslissing een grote impact op Gentse inwoners en ik maak me sterk dat we hierover in Gent minstens even goed kunnen oordelen dan in het met ons onbekende Mechelen. Naar mijn aanvoelen is een grotere capaciteit van individuele transportmiddelen, zoals hier voorgesteld, niet de oplossing, maar wel: meer trams, frequenter trams en latere trams!

Is dit zoveel gevraagd voor een centrumstad als Gent? We zijn tenslotte met zo een 230.000 inwoners en de tweede grootste stad van Vlaanderen. En ook wij betalen belastingen genoeg voor een kwaliteitsvol mobiliteitsbeleid. Dat iedereen door de crisis in financieel nauwe schoentjes zit is evident, maar overleg en onderlinge afstemming hoeft toch niet zoveel te kosten me dunkt…
Ik zal alvast niet nalaten om deze problematiek aan te kaarten in de komende gemeenteraad in september en hoop dat het gezond verstand alsnog zegeviert.

Lees meer over mijn standpunt hierover bij Het Nieuwsblad

Het OCMW Gent staat open voor alle Gentenaars en heeft als taak het welzijn van iedere Gentse burger te verzekeren. 
Daarbij kunnen de schaarse overheidsmiddelen enkel terecht komen bij diegenen die ze echt nodig hebben.
Als voormalig OCMW raadslid beschouw ik de werking en dienstverlening van het OCMW Gent als één van de speerpunten van een echt sociaal beleid.

Rechten kunnen echter niet bestaan zonder plichten.
Om het OCMW Gent financieel gezond te houden en de goede werking ervan verder te kunnen garanderen wordt er daarom op een intensieve manier aan activering gedaan.
Mensen aan een job helpen is naar mijn mening immers de beste sociale bescherming die er is.
Hulp vanwege het OCMW moet op die manier op termijn leiden tot zelfredzaamheid.
Eén van de belangrijkste instrumenten daartoe is het Opleidings- en tewerkstellingscentrum (OTC).

In het OTC krijgt de OCMW- cliënt een trajectbegeleider toegewezen.
Deze stelt hem of haar een aantal pertinente vragen en stelt een individueel profiel op.
Op basis van dit profiel bekijkt de begeleider welke wegen het best wordt gevolgd.
Er zijn hierbij een aantal mogelijkheden:

• een taalcursus Nederlands;
• een project waarin de cliënt wordt voorbereid op een      geschikte job;
• een technische vorming;
• een sociale tewerkstelling (bij het OCMW zelf of bij een      andere organisatie);
• doorverwijzing naar een andere instantie zoals de Jobwerkbank      en de Lokale Werkwinkel.

Zo krijgt de cliënt een job binnen OCMW Gent of bij één van de 234 werkervaringsplaatsen, die een plaats vrijhouden voor artikel 60-cliënten en waarmee het OCMW Gent een samenwerkingsovereenkomst heeft.  
En kan de gedane werkervaring leiden naar een reguliere job.

Het Gentse OCMW zal trouwens binnenkort als eerste zijn intrek nemen op de volledig vernieuwde en ontwikkelde UCO-site die recent officieel werd geopend en waarop ik aanwezig was.
Tegen eind 2012 moet het Opleidings- en Tewerkstellingscentrum (OTC) er alvast zijn nieuwe stek hebben gevonden in het fabrieksgebouw in de Maïsstraat.

Uiteraard mogen we ondanks de goede werking van het OTC en andere diensten niet blind zijn voor een minderheid van mensen die bewust misbruik maken van de dienstverlening van het OCMW en alzo schade toebrengen, niet alleen aan het OCMW maar aan ieder van ons als belastingsbetaler.
In de voorbije coalitieperiode heb ik met OCMW-Voorzitter Geert Versnick er steeds voor gepleit om de strijd tegen zwartwerk en sociale fraude gevoelig op te drijven.
Zo is er nu binnen het OCMW  een controlecel die sociale fraude terdege aanpakt en de eerste resultaten zijn alvast veelbelovend. 
Samenwerking met arbeidsgerechten moet dan weer leiden tot betere resultaten inzake bestrijding van zwartwerk.
Het kan immers niet de bedoeling zijn dat mensen zwart werk verrichten en tegelijkertijd financiële steun ontvangen van het OCMW.

Als voormalig OCMW-Raadslid wil ik jullie trouwens volgende unieke ervaring zeker niet onthouden die mij persoonlijk enorm heeft geraakt en mijn politiek engagement voor alle Gentenaars nog meer heeft gestimuleerd.
Zo was er een jongeman met een strafrechtelijk verleden die de vele kansen om een opleiding te volgen bij het OCMW Gent niet had gegrepen en na rijp beraad toch nog een laatste kans kreeg om zijn leven op de goede weg te krijgen en waarbij ik hem de wijze raad had gegeven om zijn talenten eindelijk eens te verzilveren.
Ik sprak hem aan over zijn interesses en hij was steeds gepassioneerd geweest door koken.
Nu is er een uniek project binnen het OCMW Gent, genaamd IKKOOK, waarbij een opleiding wordt gegeven om in de horeca aan de bak te komen.
Ik volgde uit persoonlijke interesse zijn vorderingen verder op en hij vervolledigde zijn opleiding op uitmuntende wijze omdat hij eindelijk iets gevonden had wat hem kon boeien.
Hij solliciteerde vervolgens en kon bijna onmiddellijk terecht in de horeca.
Ik verloor hem vervolgens even uit het oog maar groot was mijn verwondering toen ik onlangs in een Gents restaurant op mijn schouder getikt werd door betrokkene.
Hij vertelde fier dat hij nu daar werkte en dat hij dit alles te danken had aan het geloof en het vertrouwen die hij mocht ervaren bij mij én het OCMW Gent.
Op zo momenten besef je dat elkeen een tweede kans verdient en dat vertrouwen geven een onontbeerlijk element is om een medemens in zijn waardigheid te laten !

De werking van het OCMW Gent zal ik dan ook in de volgende legislatuur verder van nabij opvolgen want het welzijn van alle Gentenaars dient een absolute prioriteit te blijven van de volgende bestuursploeg !

Voor de talrijke kinderen, jongeren, leerkrachten en ouders onder jullie is de tijd aangebroken voor de welverdiende ‘Grote Vakantie’.
Een periode van onbezorgde rust, vrijheid, speelpleinen, festivalletjes, reizen en vertier.
Toen ikzelf nog school liep vond ik de Gentse Feesten alvast het échte startsignaal van deze vakantie.

Onze stad staat dan helemaal op zijn kop en er is van alles te beleven: Pierke-Pierlala in het Lakenmetershuis, unieke optredens, kuieren langs talrijke kraampjes, kinderanimatie, oude bekenden terugzien, enz.
Met recht en rede trekt dit evenement duizenden bezoekers en plaatst dit grootse volksfeest ons geliefde Gent wederom op de wereldkaart voor cultuurliefhebbers en feestneuzen uit alle windstreken.
Er is geen stad in de wereld die dit kan evenaren. Daar mogen we best wel een beetje fier op zijn.

De laatste jaren ga ik graag op ontdekkingstocht naar plekjes en evenementen die plaats vinden buiten de gekende massa-evenementen in de Kuip van Gent.
En het aanbod is echt enorm.
Wat dacht je van een bezoek aan het Vredeshuis, de sofagesprekken met bekende personaliteiten uit verschillende sectoren in de Lakenhallen met moderator Nico Burssens, een rondvaart in de Gentse Haven, de visit-rondleiding: ‘Van badstoven tot glazen straatje’, of  ‘Un Petit déjeuner’ op het Gentse Montmartre?

Plannen en rondkuieren is mijn beproefd concept.
Plannen doe ik via de officiële Gentse Feestengids die te koop is bij elke dagbladhandelaar.
Kuieren doe ik ook graag met vrouw en vrienden.
Op ‘den bots’ ontdek je zaken die je anders nooit zou plannen.
Talloze instellingen zetten immers hun deuren (veelal gratis) open voor bezoekers.

Zo ontdekte ik enkele jaren geleden de School van Toen in Klein Raamhof 8.
Supernostalgische plek voor iedereen met een hart voor onderwijs!
De School van Toen is een bijzondere plek waar je de klasinrichting en verhalen kan herbeleven uit de tijd van je (overgroot)ouders. Must-see!

Onderwijs ligt me – ideologisch, professioneel en als aanstaande papa – nauw aan het hart.
De School van Toen laat de evolutie zien waarop we als maatschappij de leerplicht van onze kinderen vormgeven.
Ik volg het huidig onderwijs op de voet en het moet gezegd: de evolutie is spectaculair!
Van lei tot smartboard, van docent gericht tot student gericht, van papegaaiwerk en maatschappelijke inpassing naar creativiteit en talentontwikkeling.
Deze evolutie staat permanent ter discussie, maar het is me wel duidelijk dat onze  leerkrachten respect verdienen.

Hoewel ik professioneel bezig ben met het hoger onderwijs aan de UGent ben ik ook blij dat ik als gemeenteraadslid kan bijdragen aan het Gentse stadsonderwijs.
Zo zorgde ik onlangs voor een nieuw zebrapad in de Van Monkhovenstraat met een grotere veiligheid voor overstekende ouders met kinderen.
Toegegeven… een evidentie voor velen onder jullie, maar er is schijnbaar een alert gemeenteraadslid nodig om die vanzelfsprekendheid en dagdagelijkse beslommeringen van wijkbewoners te bewerkstelligen en de nodige administratieve en procedurele bruggen te bouwen.

Wars van het functionele vind ik dit zebrapad ook een symbolisch gegeven. De stad Gent leidt haar kinderen op veilige wijze naar een mooie toekomst!